Kejadian ini terjadi seminggu yg lalu...
Lebih jelasnya kita baca bersama-sama kisah lengkapnya :
Begini ceritanya...:
ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดเ ชตวันเมืองสาวัตถี ทรงปรารภการทะเลาะกันของอำ มาตย์ ๒ คน ได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธกว่า ... กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระโพธิสัตว์เกิดเป็นฤาษีบ ำเพ็ญเพียรสมาบัติอยู่ป่าห ิมพานต์มีพังพอนตัวหนึ่ง อาศัยอยู่ในจอม ป ลวกที่จงกรมของฤาษีนั้น และมีงูตัวหนึ่ง อาศัย อยู่ที่โคนไม้ต้นหนึ่งใกล้ จอมปลวกนั้น งู และพังพอนไม่ถูกกันเป็นคู่ อริกันตลอดกาล ฤาษีเห็นสัตว์ทั้งสองทะเลา ะกันจึงกล่าวถึงโทษข องการทะเลาะกันและอานิสงส์ ในการ เจริญเมตตาแก่สัตว์ทั้งสอง จนทำให้งูและพังพอนเลิกทะเ ลาะกันกลับมาเป็นมิตรกันใน ที่สุด ถึงกระนั้นพังพอนก็ไม่ไว้ใ จงู เวลางูออกไปข้าง นอกพังพอนก็จะนอนอ้าปากหัน หัวออกนอกโพรง แม้หลับก็ยังนอนอ้าปากอย ฤาษีเห็นพฤติกรรมเช่น นั้นของมันจึงถามมัน พังพอน..เจ้าได้ทำมิตรภาพ กับงูผู้เป็นศัตรูแล้วมิใช ่หรือ เหตุไฉนจึงนอนแย กเขี้ยวอยู่อีกเล่าภัยที่ไ หนจะมาถึงตัวเจ้าอ พังพอนตอบว่า "พระคุณเจ้า เราไม่ควรดูหมิ่นศัตรู ควรระแวงไว้เสมอ"แล้วกล่าวป็นคา
Semoga kita semua mengambil hikmah dari kisah ini.
Jujur !!... Saya jg benar2 nangis membacanya karena ga mengerti kisah gadis ini kenapa begitu tragis...
Sungguh Mengharukan Sekali
Lebih jelasnya kita baca bersama-sama kisah lengkapnya :
Begini ceritanya...:
ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่วัดเ ชตวันเมืองสาวัตถี ทรงปรารภการทะเลาะกันของอำ มาตย์ ๒ คน ได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธกว่า ... กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระโพธิสัตว์เกิดเป็นฤาษีบ ำเพ็ญเพียรสมาบัติอยู่ป่าห ิมพานต์มีพังพอนตัวหนึ่ง อาศัยอยู่ในจอม ป ลวกที่จงกรมของฤาษีนั้น และมีงูตัวหนึ่ง อาศัย อยู่ที่โคนไม้ต้นหนึ่งใกล้ จอมปลวกนั้น งู และพังพอนไม่ถูกกันเป็นคู่ อริกันตลอดกาล ฤาษีเห็นสัตว์ทั้งสองทะเลา ะกันจึงกล่าวถึงโทษข องการทะเลาะกันและอานิสงส์ ในการ เจริญเมตตาแก่สัตว์ทั้งสอง จนทำให้งูและพังพอนเลิกทะเ ลาะกันกลับมาเป็นมิตรกันใน ที่สุด ถึงกระนั้นพังพอนก็ไม่ไว้ใ จงู เวลางูออกไปข้าง นอกพังพอนก็จะนอนอ้าปากหัน หัวออกนอกโพรง แม้หลับก็ยังนอนอ้าปากอย ฤาษีเห็นพฤติกรรมเช่น นั้นของมันจึงถามมัน พังพอน..เจ้าได้ทำมิตรภาพ กับงูผู้เป็นศัตรูแล้วมิใช ่หรือ เหตุไฉนจึงนอนแย กเขี้ยวอยู่อีกเล่าภัยที่ไ หนจะมาถึงตัวเจ้าอ พังพอนตอบว่า "พระคุณเจ้า เราไม่ควรดูหมิ่นศัตรู ควรระแวงไว้เสมอ"แล้วกล่าวป็นคา
Semoga kita semua mengambil hikmah dari kisah ini.
Jujur !!... Saya jg benar2 nangis membacanya karena ga mengerti kisah gadis ini kenapa begitu tragis...
Sungguh Mengharukan Sekali
Tidak ada komentar:
Posting Komentar